Gözlerimizde Bıçak Yarası | Şiir | Akif Dut
GÖZLERİMİZDE BIÇAK YARASI
Gözlerimizde paslı bir bıçak yarası
Gibi
Kımıldayan bir sızı var.
Geç kalacağız hepimiz
Hiçbir şeye.
Suskun uykulardan uyandığımızda
Vakit solmuş olacak.
Kayboluyoruz karanlığın kelimeler ormanında.
Kimsesizliğimiz
Dudaklarımızın kenarına ilişen
Buruk tebessümlerden tanıyacak bizi.
Evlerimiz tedirgin,
Kelimelerimiz
Bulaşıcı bir hal almış.
İlmek ilmek dolaşan söküklerimiz
Ruhlarımızı susuz çeşmelerden emziriyor.
Zamanın gözelerinden
Bir sızı düşürüyoruz toprağa,
Bir günü daha devirip
Bin gül solduruyor sesimiz,
Maskelerimizden taşamayan
Ömür niyetine.
Sessizliğimiz
Ölümün tenhalığında çoğalıyor.
Hayat eve sığar ( mı? )
Araştırıyor
Hiçbir dilde acıyı tarif edemeyen kanallar.
Sonra ölüm,
Her renkten insanı
Toprakta eşitliyor.
Yine de
Gözlerimizden bir damla yaş süzülmüyor
Yaşamak diyetine…
Akif Dut
