Sevgili dostum,
Hayat pratikten teoriye doğru inşa olunduğu üzere, şiir de öyledir.
Hayatı cıvık yaşayanların şiiri! de cıvık oluyor.
Sözüm ona bugünkü İslamcı genç yaşlı edebiyat sevicilerin, özelde şiir yazma uzmanlarının, sıkı gerçek omurgalı metinler üretmediklerini, halk sokağından uzakta durduklarını, kıvıl kıvıl akan hayat ırmağından su içmediklerini, hasılı kelam aralarında edebiyat-şiir oyunu kurduklarını, şahsi küçük hesaplar peşinde kurdukları her cümlenin başına üstat sözcüğünü kondurarak kendilerini bir şey zannettirme derdine düşmüş zavallılara dönüştürdüklerini sen de biliyorsun.
Ve sen epeydir eleştirel yaklaşımlara tahammülü yok İslamcı ! şiir ! yazıcıların diye ünleyip duruyorsun.
Gerçek şu ki sevgili dostum, hayatı yalan olanın şiiri naylondan olur.
İşte sana yıllar evvel söylediğimi tekrarlıyorum:
Daha komünist bile olamayandan insan olmaz, İslamcı hiç olmaz, şair zaten olmaz.
Bu yüzden sevgili dostum, eleştirel bilinçten yoksunlar diye, paralama artık kendini.
Sen de biliyorsun ki, nicedir yeryüzü mahallesinde geçer akçe, üzerinde tanrım biz sana inanıyoruz yazan şeyle hükümlü.
Bunlardan bi cacık olmaz demeni anlıyorum fakat sen de üstada saygı gecelerinde sabahlamadığın için kendini iyi hissetmeye çalış.
Hürmetle, devrimci coşkuyla, kucaklıyorum seni kardeşim.
