Gecenin sessizliği üzerimize çöküyor, derin anlamlar taşıyan bu sözler zihinlerimizi sarıyor. İnsanoğlunun iç dünyasına güçlü bir ayna tutan yaralar… Onlar, karanlığın derinliklerinde yankılanıp duruyorlar. Yara, bedenin derinliklerinde açılan bir yara gibidir. Zaman zaman dış etkenlerin, bazen de kendi hatalarımızın sonucunda ortaya çıkar. Yara, acının ve zayıflığın sembolüdür. Ancak yara, insan tarafından açıldığında, o insan kendi yaralarının sorumluluğunu üstlenmelidir.
Ne garip bir ironidir ki, insanın kendisi tarafından açılan yaraları iyileştirmesi gereken kişi olarak yine kendisi çıkar karşımıza. Belki acı o kadar derinlere işlemiştir ki, iyileşmek için gereken gücü ve cesareti bulamaz. Ya da belki yaraları sarmak yerine, içindeki acıyla bütünleşmiştir kişi. İnsanın kendi kendini iyileştirmekteki isteksizliği ve umutsuzluğu da hesaba katılmalıdır.
Hayatın fırtınalarından geçerken, kendi yaralarımızı açmış olabiliriz, ancak onları iyileştirmekten kaçınabiliriz. İçimizdeki çelişkilerle dolu olan bizler, kendi derinliklerimize indikçe doğamızın karmaşıklığını ve kırılganlığını gözlemleyebiliriz. Gözlemlemeliyiz.
Yara, duygusal bir sarsıntının ifadesi olabilir. Kendi iç dünyamızda dolaşırken, kendi yaralarımızı keşfedebiliriz, ancak onları tamir etmek için bir adım atmamız gerekmeyebilir. Yaralarımız, karanlık bir melankoliyle sarılır ve bizi iç dünyamızın karmaşıklığına çağırır.
Belki de yara, kendi kendimizi iyileştirme potansiyelimizi sorgulamamız için bir uyarıdır. Böylelikle, yaralarımızı açmak, gerçeklerle yüzleşmek, cesaret ve özgürlük gerektiren bir süreç olduğunu anlayabiliriz.
N. Gürbilek çok sağlam bir metin çıkarmış.
Okumakta fayda var.
Yasin Yarar, tavsiye etti…
#kitap #oku #düşünce #dostoyevski #oğuzatay #yusufatılgan #cemilmeriç #edebiyat
