Verda Çoban
Dilemma
Hepiniz beni tanırsınız. Görünmezimdir çoğu zaman ama illa ki hissedersiniz. Her yerde olabilirim; pencerenin perdesinde, denizlerin dalgasında, bir genç kızın saçlarında…
Ruh hâlime göre mevsimler değişir, mevsimlere göre ruh hâlim. Yağmurlara vesile, toprağa bereketim. Soğuk iklimlerde, çöllerdeyim. Kimi zaman bir çiçeğin yaprağında, kimi zaman bir rençperin harmanında bazı bir değirmenin kanadındayım. Görebilene, ibretim Nuh Tufanı’nda.
Bazen tatlı bir dokunuş olurum tenlere, bazense zulüm olurum hanelere. Gün doğarken seher yeli, mayısta sam yeliyim. Her zaman masum değildir esmelerim. İsimlerim hangi yönden, hangi süratle geldiğime göre değişir. Tufan olup acıya, meltem olup âşıkların gülüşüne şahitlik ederim.
Lodosumla, poyrazımla, fırtınamla benim işte Rüzgâr.
Merhametim de içimde saklı, gaddarlığım da.
Belki de bu yüzden adım geçer hep şarkılarda…
