ÇİĞDEM ÇANDAR
MUSTAFA NURULLAH CELEP’İN “ATEŞ BANDOSU” ADLI İLK ŞİİR KİTABI ÜZERİNE DEĞİNİLER
“Ben o hançerden konuşmaya geldim”
Mustafa Nurullah Celep’in kalbimize bıraktığı hançerden konuşmaya, bizdeki “Ateş Bandosu”na değinmeye geldik…
Daha kitabının ilk dizeleriyle okurunun bam telinden çalmaya başlıyor Şair Mustafa Nurullah Celep. Hem okurunun hem kendisinin hem vatanının hem davasının ve hatta sessiz kalmış, susturulmuş davaların, üstelik dünyanın sesi oluveriyor her dizesi. Çıkmayı dilediği düzenin içine girip çarka bir iğne de olsa sokarcasına yerleştiriyor çomağı kendine has, sert ama bir o kadar duygu yüklü üslubuyla. Ve sesleniyor:
“Tanrım, zincirlerimi çöz, aşka ışık olayım
Tanrım, göğsümü geniş kıl, konuşabileyim
İşte kapındayım, köz oldum, dirilt beni”
Duyguların, yaşanmışlıkların, yaşanmamışlığın, yaşanamamışlığın, acıların, öfkenin, baş kaldırışın ve kırgınlığın kalp atışını hissettiriyor okuyucuya. Zıtlıklar ve kaos altında ezilmiş bireyleri betimliyor her bir şiirinde. Ve okur bireyin kendisi oluveriyor betimleyişin başarısı sayesinde. Üstelik yalnızca birey olmakla kalmıyor okur, geziyor da şehir şehir, sokak sokak, cadde cadde… Kâh bir şehrin boğuculuğunda buluyorsunuz kendinizi kâh nefes alıyorsunuz bir dağın yamacında, umutlu bir haykırışla.
Farkındalık kokuyor tüm şiirler ve derinlik. Bir şiirinde Orta Doğu kan ağlarken; bir diğerinde bir kadın arıyor kendisini. Aşkın, hırsların ötesinde tarif ediyor emellerini ve elemlerini Şair. Diyor ya bir şiirinde:
“Uzun emeller sultanı olmak benim işim değil çünkü ben”
Ben Şair’in bir savaştan bir çocuğun elinden tutup çekip alışını gördüm ve bir silahı susturuşunu. Bir kadını anlamaya ya da anlatmaya çabalayışını… Bir Hafız gördüm dizelerde Kur’ân’ın sesiyle temizlemeye çabalayan yeryüzünü. Hz. Ömer’i gördüm seslenen ve vücut bulmuş bir ATEŞ BANDOSU’nda. Her türlü acısını dizelere boşaltan ve tüm edebi gücüyle, edebi yetkinliğiyle dizelerine ahenk katan bir sanat ustası gördüm. Ve son şiiriyle tanımlıyor acısını ve bakış açısını:
“Ben o hançerden konuşmaya geldim!”
Bir şiirinde döktüğü gibi satırlara Mustafa Nurullah Celep’in:
“Başlayan her şey bitiyor bana ölümü anımsatıyor kendine dönüyor gül”
İnsanı insana, insanın lisanı ve isyanıyla anlatıyor bu kitap. Nisyanı uyandırıyor. İnsana özünü sunarak sorgulayıp altını çiziyor sert ve hassasça.
Kalemin ve hassasiyetin daim olsun Mustafa Nurullah Celep!
Duruşun ve dizelerin misal kalsın.
