Bir Başına Yeprem Türk Üzerine | Ali Celep Yazdı...

ALİ CELEP

BİR BAŞINA YEPREM TÜRK ÜZERİNE

Yeprem Türk’ü ne vicahen ne şifahen tanıyorum. Sanıyorum Yedi İklim yıllarına rastlıyor şiire, edebiyata girişi. Belki öncesi vardır, bilmiyorum. Dergide şiirler yayımlıyordu. Arada şairler, kitaplar, şiir ortamı, güncel poetik gelişmeler, tartışmalar üzerine yazıları çıkıyordu. Bir hayli heyecanlı, biraz da spekülatif fakat daha çok gençlikle gelen enerjiye eşlik eden refleksif yanı baskın, çatışmalı çalışmalarını, bilhassa derginin son sayfalarındaki çatık kaşlı yazılarını hayal meyal hatırlıyorum. O çatık kaş bakışlardan belki ben de nasibimi almışımdır. Yaş alınca gelişiyor yaşama aşkı, yaşadıkça değer kazanıyor bizi geliştiren anılar; insanın yaşama üslubu edinmesi de bu anıların iyi, doğru, güzel adına harladığı sıcaklıktan geliyor. Genç yaşlarda beliren dönemsel tutumların, anlık duygusal kıpırtıların tetiklediği tavırların, enikonu düşünülmüş (réfléchi) ya da aklı başında sonuçlar doğurması evvela yaşamın doğasına aykırıdır. Böyle durumlarda refleksi besleyen cesaretin yetenekle buluşmasını sabırla beklemenin daha doğruca bir yaklaşım olduğunu düşünüyorum. Tecrübe çünkü sabırla mayalanan bir sürecin sonunda meyvesini veren bir ağaçtır. Yaşama bilinci tecrübeyle güç kazanıyor. Yıllar göz açıp kapanıncaya geçiyor. Yeprem Türk adı hafızamdan silinmemiş anlaşılan. Ne ki o yıllardan günümüze gelişini, gelişimini, şimdiki gidişini takip etme imkânı bulamamışım. Görüyorum ki pek de iyi yapmamışım. İsmiyle yaptıkları arasındaki akışı kendi aleyhime koparmış geçen yıllar. Yapmak istediği şeylere odaklanma iştahından olsa gerek ya da değişen yaşam koşullarının etkisiyle mi bilinmez, kendince bir siperden konuşmayı, o siperde sabitkadem durmayı öncelemiş görünüyor Yeprem Türk. Sosyal medyaya mesafeli duruşuna karşın, bugüne geldiyse, kendini bir şekilde görünür kılma başarısına da ermiş demek. Bu görünürlüğü bir başına iş kurarak başarması önemli olsa gerek. Onun için yazımın başlığını bir başına Yeprem Türk koydum. Birkaç ay önce kendisinden, çıkardığı 2022 şiir yıllığını rica ettim. Sağ olsun, hem yıllığı göndermiş bana hem şiir ve deneme kitaplarından bazılarını. Çıkardığı dergiden üç numuneyi de eklemiş yanına. Yıllığa, kitaplara, dergilere bakınca, doğrusu şaşırmadım desem yalan olur. Yeprem Türk oldukça hacimli ve kuşatıcı bir şiir yıllığı hazırlamakla kalmamış, kurucusu olduğu Kuruluş dergisini de tek başına yüklenmiş. Yıllığı dergi vetiresinin bir parçası kılması, güncel şiir ortamıyla bağını organik boyuta taşımış. Kuruluş dergisindeki bütün yazılar yalnız Yeprem Türk imzasıyla kayıtlanmış. Bugün dergi iki aylık periyotlarla 61.sayıyı görmüş. Demek aradan geçen yıllar onun girişimci ruhunu cesaretle buluşturmakla kalmamış, yazı iştahını kuvveden fiile bir hayli kabartmalaştırmış görünüyor. Yeprem Türk’ün ayrıca Akatalpa dergisinde de yeni yayımlanmış şiir kitapları üzerine yazıları çıktığını ekleyelim. Bütün bunlar edebiyat çevresinde benim şimdiye kadar karşılaşmadığım istisnai bir yazın adamı portresi ortaya çıkarıyor. Uzun bir süre şiir yıllıkları yapmanın zorlukları bir yana, tek başına ‘Kuruluş’ adlı iki aylık bir edebiyat dergisi çıkarmak (61 sayı) ve bu derginin tüm yazılarını kaleme almak ne demektir? Ve bu süreci birçok şiir ve deneme kitaplarıyla verimlendirmek bir yana, yazılarını başka dergilere taşırmak nasıl bir yazı iştahıdır? Yeprem Türk bu kaldırılması ağır yükün altına kendi tercihiyle mi girmiş yoksa maruz kaldığı şartların zorlamasıyla mı yükün muhatabı olmaya kendini hükümlü kılmıştır? Onun yaptıklarına güncel edebiyat çevresinde hiç kimsenin talip olması beklenmez. Kimsenin yapmak istemediğini yapıyor o diyeceğim.

Bütün bu akıl almaz işleri yaparken onu mütevazi yazın neferlerinin safında mı sayacağız yoksa ismini bir şekilde sancaklaştırmak isteyenlerin soyundan olduğunu mu iddia edeceğiz?

Reklam 1

Bunun yanıtını kendi yolunu döşerken izlediği yöntemi konuşurken vermeye çalışalım. Fakat önce gayretine şapka çıkarmayı öğrenelim ve yazın eylemini kutlamayı bilelim.