EDANUR ÖZDEMİR
Zaman (*)
Zamanın çekmecesinden çekiyorum ellerimi,
Kaldırıyorum rafa gözlüklerimi.
Kitaplarımı ve hayallerimi,
Silikleşiyor ama rafta kalıyor.
*
Zamane insanıyız dünyanın,
Ellerime bakıyorum.
Mürekkep mi mürekkep!
Baştan sona kelimelerim.
*
Sayıyorum ruhumun dallarını,
Koyuyorum kalbime.
Asıyorum iplerine camları,
Düşüyor kırıklar, öyle kesikler.
*
Bakıyorum şimdileri,
Görüyorum gidenleri.
Kalmaz kimseye düşenler,
“İnsanlar,” diyorum, “kalansızdır kimi zaman.”
*
Zamanı yatırdım,
Akrebi sakladım.
Yelkovana sarıldım uzunca,
Zaman değil ben daldım.
(*) Edanur Özdemir’in bu şiiri, Karabük Üniversitesi Şiir Yarışması’ndan üçüncülük ödülü almıştır. Şairimizi kutluyor, nice üstün başarılara imza atmasını temenni ediyoruz.