Mustafa Nurullah Celep
SEVGİ ATAŞ’IN “KAVRUK TENLER” ADLI SON ROMANI ÜZERİNE YORUMLAR
Giriş
Günümüz Türk Romanı, içerik özellikleriyle toplumsal meselelerden uzak, soyut bir görünüm arz eder. Bu gerçeği göz önünde bulundurduğumuzda, roman yazarının içinde yer aldığı ve mensubu olduğu milletin temel meseleleriyle ilgilenen duyarlı bir çizgide ürün vermesi, dikkatleri celbeden önemli bir hususiyettir. Her ne kadar Modern Türk Edebiyatının baskın karakterinin “gerçekçilik” olduğu gerçeği yanı başımızda dursa da günümüz edebiyat ortamında egemenliğini kuran ağırlıklı edebi görüş, soyut ve içe dönük bir anlayışla kaleme alınan, çeşitli kurmaca oyunlarına “edebi söz”ün kurban edildiği, sosyal merkezli bir duyarlılıktan uzak, daha çok yapısal olarak “yapıntı” diyebileceğimiz bir sathîlikle şekillenen roman kitaplarının oluşturduğu anlayıştır. “Kalbe” dokunmayan, bir meseleye değinip kurcalamayan bu oyuncul/oyunbaz eserlerin çoğulluğunun verdiği karmaşa ve kaos, gözlerimizi “seçici” olmaya çağırıyor.
Sevgi Ataş’ın Roman Yazarlığının Temel Meseleleri Yazar Sevgi Ataş’ın Emiko, Reset ve Berna romanlarında, hakeza son romanı Kavruk Tenler’de[1] merkezde olan ve irdelediği temel meseleleri şu konularda sıralayabiliriz:
(Devamı Edebiyat Ortamı dergisinin 89. sayısında…)
